Emigratie is als bungeespringen zonder touw

De meeste Belgen verlaten België voor Nieuw-Zeeland om te vluchten voor de drukte. Maar is het leven daar echt zo rooskleurig als de promotiecampagnes doen vermoeden?

‘Nieuw-Zeeland is zeker geen paradijs op aarde. Maar het is wel een van de beste compromissen.’ Patrick Rottiers, een succesvolle Belgische consultant in Nieuw-Zeeland, was deze week in het land om Vlamingen te vertellen over zijn nieuwe thuisland. En om de droom van ‘het land van de lange witte wolk’ of ‘Aotearoate’ te doorprikken. Die naam is afkomstig van de oorspronkelijke inwoners, de Maori, die het land zo noemen.

Voor Rottiers zich negen jaar geleden vestigde in Nieuw-Zeeland was hij gedurende een kwarteeuw een frequente bezoeker. Hij sprak op een informatienamiddag van de stichting Vlamingen in de Wereld (VIW) over emigreren naar het land van de kiwi’s, zoals de Nieuw-Zeelanders ook wel genoemd worden (naar een vogel die het symbool is van Nieuw-Zeeland). De stichting is een actief netwerk van Vlamingen verspreid over de aardbol. Het geniet steun van de Vlaamse regering.
‘Voor men definitief wegdroomt over het rurale Nieuw-Zeeland, moet men nadenken wat men echt nodig heeft,’ vindt Rottiers. ‘Het Nieuw-Zeelandse leven is een leven met twee snelheden. Er is een enorme discrepantie tussen het rurale en het urbane leven.’
Waarom trekken de Belgen dan weg? ‘De meeste Vlamingen trekken naar Nieuw-Zeeland om te ontsnappen. De grote bevolkingsdichtheid, en de druk die daarmee gepaard gaat, drijft de mensen weg. Er is minder stress, minder file, meer rust. In België moeten we constant plannen en zijn we afhankelijk van andere mensen. En natuurlijk speelt ook het prachtige decor een rol, daar moeten we eerlijk in zijn.’
Een jong koppel dat de informatienamiddag bijwoonde kon dat enkel beamen. ‘België is te druk, te vol. Er zijn te veel mensen.’ Femke Bergen (23) woonde een jaar in Nieuw-Zeeland en bekijkt nu met haar vriend Joeri T’syen (25) de mogelijkheden van een verhuis. ‘Er is meer plaats en meer lucht. We zullen minder verdienen, maar het is een kwestie van prioriteiten stellen.’
Haar partner Joeri vult aan waarom ze precies voor Nieuw-Zeeland kiezen. ‘Het is een vrij westers land, er is de prachtige natuur en dan is er nog het klimaat. Nieuw-Zeeland is een heel goede combinatie.’

Rottiers heeft goed nieuws voor wie naar daar wil emigreren. ‘Nieuw-Zeeland is altijd al een immigratieland geweest. De traditie leeft er en inwijkelingen worden snel aanvaard. Jaarlijks zijn er tussen de 20.000 en 30.000 hoogopgeleiden die succesvol immigreren. Dat is echt wel veel voor twee eilanden met telkens vier miljoen inwoners. En daar zijn zeker ook Belgen bij. Vorig jaar waren dat er 28, het jaar voordien 50 en nog eerder waren dat er 77 en 60.’
De VIW-vertegenwoordiger wil de geïnteresseerden evenwel niets wijsmaken en zegt dat de levensstandaard er van een iets lagere kwaliteit is. Hij denkt in eerste instantie aan het loon. ‘De kloof tussen wat mensen verdienen en hoe duur het leven is, is groter dan bij ons. Mede daarom trekken veel hooggeschoolde Nieuw-Zeelanders naar buurland Australië of naar het Verenigd Koninkrijk.’
Ook de kwaliteit van de huisvesting is een stuk minder dan wat we gewoon zijn. ‘Dubbel glas is nog steeds een uitzondering en de isolatie is — laat ik er geen doekjes om winden — ronduit slecht. De meeste huizen zijn bovendien nogal snel opgetrokken, in hout. Vlamingen met een baksteen in de maag moeten zich aanpassen.’
Een ander heikel punt is de gezondheidszorg, die helemaal anders is georganiseerd dan bij ons. ‘In Nieuw-Zeeland is de situatie een kruising tussen het model van het Verenigd Koninkrijk en dat van de Verenigde Staten: er zijn langere wachttijden en er is meer administratie. Men moet daarom systematisch naar een privé-ziektekostenverzekering op zoek gaan. Het is duur, maar het is vergelijkbaar met wat we in België krijgen.’
Een belangrijk thema in Nieuw-Zeeland is tegenwoordig de luchtvervuiling. Ook de twee groene eilanden hebben daar onder te lijden. ‘Niet door vervuilende industrie, wel door goedkope Japanse wagenimport en het nationale icoon: samen rond een vuurtje zitten. Heel gezellig, maar in sommige valleien komt nauwelijks wind waardoor een vervuilende laag over de stad komt te liggen. Dat is een ernstig probleem. Door mijn allergie kan ik de stad soms niet in voor 10 uur ’s ochtends.’
Het sprookjesbeeld van Nieuw-Zeeland moeten we dus bijsturen, ‘maar het blijft een fantastisch land’. ‘U zult niets missen als u naar Nieuw-Zeeland vertrekt. Behalve misschien onze bourgondische levensstijl. In België is het ‘sociale eten’ heel belangrijk. De kiwi’s hebben een andere cultuur. Eten is voor hen het vervullen van een functie om erna belangrijker dingen te kunnen doen: kajakken, lopen, fietsen, noem maar op. De perceptie is simpelweg anders. Maar behalve dat? Neen, u zult niets missen.’
Een geïnteresseerde man, die al droomt van Nieuw-Zeeland sinds hij als 12-jarige scoutsjongen een reportage las, vond de uitleg van Rottiers ontnuchterend. ‘Nieuw-Zeeland was voor mij altijd alles wat Europa te bieden had, maar dan in het klein op twee eilanden. Van de fjorden over de bergen tot de wilde rivieren en de stranden.’
Enkele jaren geleden reisde hij het eiland rond. ‘De droom is blijven hangen, maar er is duidelijk wel een verschil met de realiteit.’
‘Op internet vind je heel veel emotionele verhalen, maar deze uitleg was heel neutraal en alle aspecten werden aangeraakt.’ Een globetrotter die ook kwam opdagen op de informatienamiddag was blij met het eerlijke verslag van Rottiers.
Hij wil niet definitief emigreren, maar wil wel voor een bepaalde tijd iets anders meemaken, nieuwe contacten leggen en de wereld verder verkennen. ‘Je moet een open geest houden en zo weinig mogelijk ballast meeslepen. Emigratie is als bungeespringen zonder touw. Je moet je goed voorbereiden en de risico’s aftasten. Als je daarmee kunt leven, is er geen probleem.’

Advertentie