Matthias' Weblog

12 augustus, 0u10.
Een vreselijke en veel te korte nacht achter de rug. Een ezel vond er niet beter op ons de hele avond lastig te vallen met zijn gegrom, geklapper en gesnuffel. Hij rook ons eten en volgde met koppige hartstocht zijn maag. Telkens tegen de tent aan lopen, de touwen strelen als waren het gitaarsnaren en dan uiteraard de naar hem gegooide stenen (door een andere gids) op mijn tent katapulteren. Zo’n nacht waar alles perfect moet lopen (windstil, warm, geen enkel lawaai) loopt uiteraard volledig fout. (meer…)

Tien dagen geleden zat ik in Huaraz, dromend van een avontuur dat nooit leek te komen. De wolken bedekten mijn geliefde bergen en maakten al dat moois onzichtbaar, onbetrouwbaar en vooral onherbergzaam. Je kan je natuurlijk voorstellen dat er in tien dagen veel kan gebeuren. Dat het ook effectief zo was, bewijst de tien dagen ‘internetstilte’. Enkele fragmenten uit mijn dagboek.

(meer…)

Snerpende wind, bakken verse sneeuw en een ijzige gevoelstemperatuur. Dat valt er te beleven op de Huascaran, de berg waar ik maanden voor trainde – nu ja, af en toe – en die nu van mijn lijstje geschrapt is. Deze leuke mix is toch iets te gevaarlijk om nu naar boven te gaan, dus wordt het een andere ferme kerel: de Chopicalqui (6354m).

Deze grote vriendelijke reus staat in de schaduw van de Huascaran, maar is daarom niet minder indrukwekkend. Het voordeel is dat we onze tentjes uit de wind kunnen zetten, de klim niet zo lang is (5 dagen in plaats van 7 dagen) en de temperatuur iets vriendelijker is (-10 in plaats van -15).

(meer…)

De eerste blogpost van een langverwachte reis. Wat je nu kan verwachten? Een kort overzichtje van wat we zoal deden de afgelopen week. Een korte impressie weliswaar, want foto’s of details zul je niet terugvinden. Straffe verhalen zijn er voor na de reis!

Na een probleemloze – maar best wel koude – vlucht vlot aangekomen in het hotel. Weerzien met Samuel was zalig. De typische broerhumor bleef echt niet al te lang op zich wachten. De dag nadien vertoefden we nog in het veel te drukke en door uitlaatgassen geplaagde Lima, maar ’s avonds namen we al de nachtbus naar Huaraz. Rond 5u aangekomen, bijtend koud. Taxi in en uit, kamer in en vlug wat verder slapen. De koude, mooie en aantrekkelijke bergen loerden al op de achtergrond. De lokroep van de eeuwige sneeuw bleef niet uit. (meer…)