Europa, schip in het midden van de storm

De publieke opinie en de Europese Unie, het is vaak een moeilijk huwelijk. Europa kampt met een flink imagoprobleem en wordt lang niet door alle burgers op een voetstuk geplaatst. Vaak leeft het simpelweg niet, maar als er een storm opduikt komt het schip van de EU wel vaak als eerste in beeld. En juist, een orkaan van ongeziene woede raast nu over het politieke en economische landschap. Het is zeer de vraag welke averij de EU nu zal oplopen. Het belooft alvast niet mooi te worden, maar wat kunnen we opsteken van de lessen uit het verleden? Een analyse.

Advertentie

 

Een nieuwe hemel boven een oud continent

De integratie van de Europese Unie zit in het slop. Een understatement, maar om dit kort even in de verf te zetten: het Verdrag van Lissabon, de jongste weg vooruit voor de Europese Unie, dateert ondertussen al van eind 2007. De ratificatie laat echter op zich wachten en sleept maar aan. Dat ik er nu over schrijf klinkt misschien als vijgen na Pasen, maar er blijft hoop. De huidige EU-voorzitter Tsjechië is één van de landen die de beslissing maar voor zich uit  blijven schuiven. Maar goed nieuws vandaag, want de nieuwe Tsjechische premier heeft aangekondigd de ratificatie als prioritair te beschouwen.

 

Brussels gemis

De Europese wijk heeft grandeur, zeker. Maar toch, ik mis daar iets. Elke donderdag stop ik even in Brussel Luxemburg om over te stappen richting Etterbeek. Een nagelnieuw station, opgetrokken uit modern materiaal en sobere blauwe en grijze tinten. Netjes. Maar ook: wereldvreemd. De enige kleuren die verraden dat er effectief mensen ronddwalen, ontwaar ik in de Panos of de krantenwinkel. En hetzelfde liedje in de rest van de Europese wijk: hoge, statige gebouwen. Flitsend glas en blinkend staal, vers en afgemeten beton. Er is geen hoek af. Niets op aan te merken, maar ik mis iets.

 

Europa, de toekomst & Verhofstadt

De kop is er af. Net zoals het wielerseizoen nu echt op gang geblazen is met La Primavera, zo ook zijn de komende verkiezingen van 7 juni aan hun wedren begonnen. De voorbije week was voor mij alleszins erg Europees. Een debat in de Vooruit, een studienamiddag aan de Universiteit Antwerpen en dan nog eens 2 boekjes over Europa doorgeschaatst. En wat zag ik zaterdag in De Morgen? “Putain, putain, daar is Verhofstadt weer”. Het kan niet op. En eerlijk, ik heb er van genoten. Het Europese project ligt me na aan het hart en zonder twijfel heb ik weer heel wat opgestoken. Zouden de komende verkiezingen (waarin er zowel voor de regio’s als voor het Europees Parlement wordt gestemd) nu toch de schijnwerpers plaatsen op de vergeten dominantie van het Europese niveau?

 

Hoe Europa ons leven beïnvloedt

‘De Europese Unie is een raadselachtige organisatie. Europese politiek lijkt vreselijk ingewikkeld in elkaar te zitten en enkel te doorgronden door geleerde juristen of zonderlinge Europa-kenners.’

De eerste twee zinnen van het boekje van Hendrik Vos en Rob Heirbaut schetsen de mening van de man in de straat met quasi perfecte eenvoud. En eenvoud, tja, dat is de rode draad door dit boek. Een uiterst technische en complexe organisatie wordt heel eenvoudig uitgelegd, begrijpbaar voor iedereen die moeite wil doen om een boek ter hand te nemen. En dat is zonder meer de belangrijkste verwezenlijking van de auteurs. De EU leeft namelijk niet of nauwelijks bij de bevolking. De enkelingen die gefascineerd zijn door het Europese project zullen misschien niet veel opsteken,  maar het boek is zonder meer een verduidelijking hoe Europa ons leven beïnvloedt. De titel spreekt met andere woorden voor zich.